Koyu Ses

Kuşların boynunu büken garibanlık

Yoksa boyanır gökler kanat sesiyle

Elmanın rengine bezenir çocuk düşü
Şeker gibi gelecek arzusuyla
Konuşurken kuşlara öykünenler
Hava kirliğinden mi söz eder sürekli
Ne mümkün sürekli ölüm endişesi
Karanlıkları öven kim yarının yarasalarına
Umudu örte örte gece yarılarına
Işığı köreltilen bir onca yıldız
Al elmalar dalda soluk renksiz

Örgütler babanın aklı tedirgin bekleyişi
Kafesini açık bırakır korkularının
Bilir bir sevgi palazlansa öyle gelgeç
Havalanır tüyler ürperten çığlıklar
Durur akışı öylece zamanın
Bir elma yarım yerde kan içinde
Bir elma çocuk elinde yarım
Tıkanır öncülsüz önerme kafes
Korku yerinde nice çıkarım

Annem diyor kadın kıza usulca
Çevrili o vakit baharlar yaza
Küçük kızın öfkeli gözleri süzgün
Ağlamaya hazır dudakları titrek
Annem diyor kadın yeniden
Baban dağ gibi adam mutlaka
Kapıdan girecek akşam olmadan

Pelerinin uçlarını kızartmış gün
Giderken bütün ağaçları silkeleyen yel
İştahını unutmamış tekrar sözlerin
Ezber aynı değişeni unutmuş ama
Ilık bir korku dağılmış rengârenk
Kâğıt helva arasında durgun krema

Babanın boynunu böken garibanlık
Yoksa tıkanır caddeler koyu sesiyle

Ahmet Doğru 

Koyu Karşılama

Geceye bu imbat kalmaz çünkü

bulanık düşer gece merkezin seyrine

içimiz kınanmış anlatı savaşlarıyla

ne imbatı görür ne de meltemi

lafı mı olur gececil rüzgârların

ay ardına saklanan bulutlara

memleket malum karayele teslim

kırlangıçsın korkarsın tel titreşiminden

kalmazsın geceye bu imbata çünkü

terazisi bozulur puslu bakışlarının

denkleşir mi oranı büyük küçüğün

sevgiye dolarlar pırıl pırıl sözleri

esamesi okunmaz çarpınan kalbin

renkler cazibeli şekiller büyülü

aldatmakla mahir türlü türlü ışıklar
asılı saz duvara türkü dünün tozunda

kırkı geçince yaş uzar ağaçların ömrü

kayıp beklenen bahar yitik umutlarda

nasıl kesilir yeşile ayinsiz geçen gün

çıksak karşılasak bayram diyerek

bakar mı yüze ilk akşamdan doğan ay

bozulur puslu terazi bakışın

sıraya dizilir güzle onca şuara

hüznü sahiplenmek kimin haddine

karaborsa moda dediğin efkâr

bonservisi elinde olan üzüntülere

güç mü yeter bu saatten sonra

o yüzden ne gerek var bakmaya

diz boyu yükselmiş haksızlığa

söze ne hacet adalet göreceli nasılsa

aynı tonda sarmaz yapraklar sarıyı

güz her yaprağa aynı vurmaz fırçayı

güzdür diziliriz sıraya onca şuara

bulanık duruşumuz koyu karşılama

sesimiz kuru gazelleri savuran yel

bahar gelir de çetin kış kapıda

Ahmet DOĞRU